Geen stunt voor Saestum zondag 2 in Leusden

Waar het vorige verslag werd afgesloten met het feitje dat we de volgende wedstrijd op bezoek moesten bij de koploper bleek dat onderweg naar Leusden dat dit helemaal niet het geval was, ze stonden vooraf aan deze wedstrijd ‘slechts’ 4e. Stelletje prutsers! Nee, ze stonden dan wel 4e, maar qua aantal verliespunten moesten we wel degelijk op bezoek bij de beoogde koploper, Roda ’46 uit Leusden. Het toeval dat we vandaag bij Roda ’46 op bezoek moesten, was dat onze reservebank vandaag de gemiddelde leeftijd had van 46 jaar. 

Ondanks dat er een windje stond, was het gelukkig stukken beter weer dan een week ervoor. En ook fijn om te constateren was dat Saestum ook stukken beter speelde dan vorige week tegen VSC. De ploegen waren in de beginfase aan elkaar gewaagd en gingen beide voorzichtig op jacht naar een doelpunt. Na zo’n tien minuten spelen was er daar de eerste echte opwinding, maar niet door een doelpunt. Waar wij vroeger beschikten over een linksback met de bijnaam Hek Open (die uit betrouwbare bron deze verslagen trouw leest en nog steeds een kilometervreter is, maar nu godzijdank zonder bal) besloot de snelste speler van Roda om onze Saestum vedette van weleer eens te imiteren. Maar waar ‘onze’ Hek Open figuurlijk door het hek heen liep, probeerde deze Roda speler letterlijk door het hek heen te lopen. Maar ook in Leusden geven deze ijzeren muren niet echt mee. Gevolg was dat één van de smaakmakers van de thuisploeg zich moest laten vervangen en op zoek moest naar wat ibuprofen. 

Na zo’n twintig minuten spelen kwam Roda een beetje uit het niets op voorsprong. De spits had een aardig stiftje in petto en onze keeperT HiHaHouten kon niks anders doen dan kansloos toekijken hoe de bal over hem heen vloog. Boze tongen zouden beweren dat het aan de sokken van de keeperT zou liggen……..witte sokken bij een keeperT kunnen ook eigenlijk niet hè.
Met de tegengoal kreeg Saestum nog een tegenvaller te verwerken toen Grote Tom het veld geblesseerd moest verlaten. Gelukkig kwam er met good old Zomertje een waardig vervanger het veld in. Dus hop hop op jacht naar de gelijkmaker. Nadat Daantje met zijn favoriete hobby (vanaf zover mogelijk de bal met links op doel knallen) bijna de 1-1 maakte, leek het Steef die dan wel de gelijkmaker ging maken. Maar dankzij een acrobatische redding van de keeper van Roda ging de bal er niet in en ook de rebound van Steef werd met kunst en vliegwerk van de lijn gehaald. Steef gaat de komende tijd in Turkije hard werken aan zijn scherpte voor de goal heeft hij ons beloofd. Uiteindelijk werd de rust met een stand van 1-0 bereikt, er was dus nog niks verloren. 

In de rust bleek echter Der Muller ook niet verder te kunnen, dus we wisten dat het nog pittiger zou worden. Maar ook voor Mull kwam er een ervaren kracht in, de Roberto Carlos van de Kelderkasse; Martin Ernst. En dat hij, ondanks zijn positie als linkback, over scorend vermogen blijkt te bezitten, bleek toen hij de bal feilloos in het doel schoot. Helaas wel in het verkeerde doel, dus het ‘HIERRRR’ juichmomentje liet hij ditmaal maar achterwege. Toch gaf Saestum niet op en ging op jacht naar de aansluitingstreffer en die kwam er dan ook. Staaltje bereikte spits Boontje en hij deed wat hij al vaker deed voor Saestum 2……scoren. 

Saestum probeerde door te drukken en de 2-2 te maken, maar een ongelukkig moment voor ons eigen doel (een waardeloos schot kwam per toeval terecht voor de voeten van een speler van Roda) betekende de 3-1. Hierna was de koek wel op en het geloof weg. Op het einde van de wedstrijd werd de stand nog op 4-1 gezet, tien seconden nadat wij een corner hadden genomen (ja, ook die kwaliteiten bezitten wij). 
Na iets minder dan 90 minuten werd er voor het einde van de wedstrijd gefloten door de goed fluitende scheids. Ondanks de nederlaag kon Saestum toch nog een beetje met een opgeheven hoofd het veld verlaten. En de wedstrijd was al snel vergeten toen in de kleedkamer de gouden medaille van Schulting & co bekeken en gevierd werd. En waar de shorttracksters op het Wilhelmus werden getrakteerd, moesten wij het doen met het Haagse volkslied……luidkeels gezongen door een naakte ADO. Ach, verschil moet er wezen.

Na de welverdiende douche gingen we vol verwachting naar de kantine van Roda voor de Broodje bal wedstrijd. En waar Roda voetballend dan hoge ogen gooit in de competitie moeten ze qua broodje bal toch genoegen nemen met een gemiddeld cijfer van 7,3. Dit cijfer had hoger kunnen uitvallen als Daan zijn smaakpapillen niet had vermoord door eerst een broodje mexicano naar binnen te werken.
Na het broodje bal ontvingen we een appje van Johan B. dat de kantine open was en we werden verwacht. Tsja, zo’n verzoek kun je niet weigeren, dus gingen we met wederom nul puntjes op zak richting ons eigen clubhuis. Daar was de wedstrijd weer snel vergeten en ging het al snel weer over de belangrijkere dingen des leven, zoals de zoekgeraakte hond van Vinnie, the Tinder Swindler en de eyeliner van Jutta Leerdam. Al met al weer een mooi voetbaldagje. 

En nu? En nu hoeven we een maand niet te voetballen. Misschien kunnen we op zondag ook eens zo’n poezenwandeling proberen. Maar na de voetbal loze weken……….we’ll be back……en hoe!! Zondag 13 maart mogen we weer, dan gaan we gezellig op bezoek bij HDS.