Ik mis het zo...
Zaterdagmorgen
Langs de lijn de week doornemen met vriendinnen en bekenden.
Zaterdagmiddag op de tribune.
Een vast clubje ouders en supporters.
Onze dochters aanmoedigen.
Op koude zaterdagen dicht bij elkaar gekropen, onder een van de rode dekentjes van een moeder.
In de rust een glas thee.
Dit gaan ze niet meer uit handen geven.
Ze spelen verzorgd.
Misschien nog 1 of 2 goals erbij.
Nooit de thee opgedronken voordat de meiden weer op het veld staan, te heet.
Na de wedstrijd een high five en felicitaties voor de trainers.
Een bezwete knuffel.
Lekker gespeeld?
Mwah, gaat wel, kan beter maar ben he-le-maal kapot.
Rij jij terug mam?
Of, na een zeldzame nederlaag, terug in de bus.
De stilte.
Een bemoedigend praatje hier en daar van de trainer.
Mogen we stoppen bij de Mac? Hebben daar toch wel zin in. In het donker, ergens, bus op de parkeerplaats, even snel in en uit.
Soms na thuiskomst, op de fiets naar de oude club.
Een biertje doen met alle jongens en meiden met wie de hele jeugd is gevoetbald.
Zondag.
Vaak nog even napraten.
Wat een steekpass, lekker binnen geschoten ook.
Waarom floot ie eigenlijk?
Zooo die bal op de lat!
Maandagavond.
Ha, lekker getraind?
Het ging best goed.
Het was ook weer zo'n leuke training.
Dinsdagavond.
Hoi lekker getraind? Pfff het was zooo zwaar, die laatste partij, ik kon echt niet meer. 'k ga douchen en gelijk naar bed, Netflixen.
Donderdagavond.
Hey, lekker getraind?
Nah, het was ingewikkeld.
Werden er sjacherijnig van.
Maar later ging het eigenlijk best goed.
Vrijdagmiddag.
Mobiel gaat over.
Mam? Trainer belde net. Ik sta er in! Morgen! Basis!
De zaterdag.
Ik mis het zo...
